De Onderwijzende Staat

Nadat in de vorige Thema is voorgesteld om, na onderwijs en onderzoek, het hoger onderwijs een derde – vernieuwende – functie als “geweten van de samenleving” te geven, vervolgt dit tweede deel van het drieluik met een omvattend concept voor de overheid: De Onderwijzende Staat als Leitmotiv voor de wetgevende en uitvoerende macht. Voor de politiek die een ordening behoeft die een duurzaam zelfsturend vermogen van individuen, bedrijven en organisaties bevordert. Dit gebeurt in een kleine raamvertelling met 10 vensters die pleit voor dit leidend concept dat ook in een nieuw Europees Verdrag en als uitwerking van de Lissabon-doelstellingen op zijn plaats zou zijn.

De 21e eeuw behoeft geen afstandelijke overheden, maar compassie: een alerte en activistische Staat. De meester hoort z’n klas niet uit te lopen of een assistent het werk te laten doen. Hij hoort vòòr of naast zijn leerlingen en gezellen. De moderne Onderwijzende Staat betreft niet de macht van de Staat of de vestiging van een nieuwe Natiestaat, maar een opdracht. Geen bevoegdheid, maar de plicht om burgers van de wieg tot het graf te laten leren, te informeren, te scholen… te Verlichten.